Μοιράστηκε σε 4.500 αντίτυπα στα σχολεία και τις καβάτζες των Βορείων (Χαλάνδρι, Χολαργός, Βριλήσσια, Μελίσσια, Αγ. Παρασκευή, Μαρούσι, Νεα Ιωνία).
Για μια πρώτη γεύση, παρακάτω θα βρείτε το intro:
Introduction
Χειμώνας του ’22. Άλλος ένας χειμώνας που κρατάτε στα χέρια σας το έντυπο δρόμου του αντιφασιστικού πυρήνα Antifa North. Ποιοι είμαστε εμείς; Είμαστε αγόρια και κορίτσια από γειτονιές των βορείων που βρισκόμαστε, συζητάμε και οργανωνόμαστε προκειμένου να την παλέψουμε και να βγάλουμε τις δικές μας ερμηνείες για το τι συμβαίνει γύρω μας, σε εποχές που ο κρατικός λόγος προσπαθεί να κυριαρχήσει σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας.
Όσο γι’ αυτόν τον χειμώνα, παρουσιάζεται κάπως διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Συγκεκριμένα, εδώ και μήνες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα ΜΜΕ, δηλαδή το κράτος και τους ρουφιάνους του, με ειδήσεις για το πόσο βαρύς θα είναι ο χειμώνας αυτός, πόσο θα παγώσουμε ή πόσο θα πεινάσουμε. Αυτή η εκστρατεία φόβου του κράτους βασίζεται σε έννοιες όπως «ενεργειακή» ή «κλιματική» κρίση, γεγονότα που δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι το αποτέλεσμα κρατικών στρατηγικών στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών.
Καθώς δηλαδή σε παγκόσμιο επίπεδο τα κράτη πολεμούν μεταξύ τους, έτσι και το ελληνικό κράτος προσπαθεί με βάση τα εθνικά του συμφέροντα να συμμετέχει σε αυτή τη διαμάχη. Για να το κάνει αυτό όμως στο εξωτερικό, θα πρέπει να έχει πειθαρχημένο και το εσωτερικό του. Η εργατική τάξη είναι εκείνη που πάντα τρώει στη μάπα αυτή την πειθάρχηση. Όπως τα τελευταία δύο χρόνια μας λέγανε για υγειονομική κρίση και φονικούς ιούς προκειμένου να τρομοκρατηθούμε και να κλειστούμε σπίτι, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και τώρα με διαφορετικά μέσα. Τώρα μας λένε να μην μετακινούμαστε και πολύ γιατί αντιμετωπίζουμε ενεργειακή κρίση, λένε πως θα μας κόψουν το ρεύμα εξαιτίας του Πούτιν. Μας λένε πως, επειδή παίζει αύξηση των τιμών και πληθωρισμός, η κατανάλωσή μας πρέπει να είναι περιορισμένη· γιατί αλλιώς πώς θα πληρώσουμε την ΔΕΗ;
Όλες αυτές οι στερήσεις, λοιπόν, που μας επιβάλει το κράτος είναι ένα οργανωμένο σχέδιο με στόχο την υποτίμησή μας στο πλαίσιο πολεμικών καιρών. Είναι η προσπάθεια ελέγχου της οικονομικής και κοινωνικής μας ζωής προκειμένου να διατηρηθεί μια πολεμική οικονομία. Τα αφεντικά θέλουν την εργατική τάξη εξαρτημένη από εκείνα, θέλουν να κάνουμε θυσίες και ταυτόχρονα να λέμε «ευχαριστώ» και «ζήτω το κράτος». Να πειθαρχούμε και να περιμένουμε τα ίδια να μας σώσουν από την «κακή μας τύχη». Για τον λόγο αυτό η ενεργειακή, η κλιματική, η υγειονομική και όποια άλλη κρίση μας εμφανίζουν, παρουσιάζονται ως γεγονότα που οφείλονται σε τυχαίους εξωτερικούς ή φυσικούς παράγοντες. Διότι το κράτος πιστεύει πως με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να μας κάνει να συμμαχήσουμε μαζί του για να αντιμετωπίσουμε τις τάχα εξωτερικές απειλές.
Εμείς προφανώς δεν ψηνόμαστε καθόλου. Ποτέ δεν πιστέψαμε τίποτα απ’ όσα μας παρουσιάζονται από το κράτος και τα αφεντικά και ξέρουμε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός. Γνωρίζουμε πως ο μόνος τρόπος να σώσουμε τα μυαλά μας είναι να μιλάμε μεταξύ μας. Να μην δίνουμε χώρο στις κρατικές αφηγήσεις τρόμου και πανικού αλλά να καταλαβαίνουμε πως ό,τι ακούμε είναι μέρος ενός οργανωμένου κρατικού σχεδίου. Και έτσι ξαναγυρνάμε στην ερώτηση του ποιοι είμαστε εμείς. Είμαστε αυτοί και αυτές που πολεμάμε ενάντια στο φόβο και ενάντια στο φασισμό είτε έχει σβάστικα είτε όχι. Και ο μόνος τρόπος να το κάνουμε αυτό είναι οργανωμένα. Σχηματίζοντας κοινότητες και έχοντας καχυποψία απέναντι στα κρατικά σχέδια, δραστηριοποιούμαστε και μιλάμε για τους εαυτούς μας. Με ρεύμα ή χωρίς, κρατάμε τη γειτονιά μας ζωντανή.