Τα τελευταία χρόνια μας είπανε να κάτσουμε σπίτια μας και να μην συζητάμε τίποτα απολύτως. Μας είπαν ότι η μόνη λύση είναι η μοναξιά, η «ψυχραιμία» και η τηλεόραση. Είχαμε πάνω από τα κεφάλια μας ειδικούς κάθε λογής να μας κερνάνε υποτίμηση χωρίς σταματημό. Μας αποκαλέσανε αμόρφωτους, ανεύθυνους, αντικοινωνικούς. Μας μάθανε με τον ποιο σκληρό τρόπο ότι το να πηγαίνεις σε ΕΠΑΛ σε αυτήν την κοινωνία είναι αδίκημα και αυτόματα μετατρέπεσαι σε φασίστα. Προσπαθούνε να μας παρουσιάσουν ως εγκληματικές ομάδες και συμμορίες.

Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Είμαστε φιγούρες που έχουμε μάθει να μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα. Να βγαίνουμε στις πλατείες και στα πάρκα και να φτιάχνουμε κοινότητες γύρω από τις κουλτούρες και τα ζόρια μας. Να βρίζουμε τα αφεντικά και τους δασκάλους μας γατί δεν τους αντέχουμε άλλο. Να μισούμε τους ρουφιάνους και τους φασίστες περισσότερο από τον καθένα. Να νιώθουμε καλά όταν καταλαβαίνουμε ο ένας την άλλη. Και αυτό τους αγχώνει.

Για αυτούς τους λόγους είναι που τόσο θέλουν να μας βρίζουν και να μας φοράνε καπέλο τίτλους υποτίμησης. Για αυτούς τους λόγους είναι που μας αποκαλούν με χίλια ονόματα, από αντικοινωνικούς μέχρι εγκληματίες. Αλλά εμείς το ξέρουμε καλά: είμαστε η καρδιά αυτής της πόλης.

 

Είμαστε antifa και θα το φωνάζουμε περήφανα παντού!

​

​