Σάββατο βραδάκι, 18 Μαρτίου, κέντρο Χαλάνδρι. Θερμοκρασία; Κάνας-δυο βαθμοί κελσίου. Κίνηση; Σχεδόν νέκρα. Αλλά όχι τελείως. Μικρές παρέες μαυροφορεμένων αγοριών και κοριτσιών κάνουν τις βόλτες τους παρά την παγωνιά. Έργατριες που δουλεύουν στα πάσης φύσεως μαγαζιά της γειτονιάς ξεκινάνε τις βάρδιες τους. Ντελιβεράδες πηγαινοφέρνουν παραγγελίες ρίχνοντας χριστοπαναγίες.
Και κάτι ακόμα! Μια antifaδιαδήλωση στόμα-με-στόμα κάνει την εμφάνιση της από το πουθενά. Λίγες στιγμές αργότερα ξεκινάει κανονική χιονόπτωση. Αλλά εμάς δεν μας νοιάζει! Οπότε διαδηλώνουμε. Φωνάζουμε ότι «είτε πανδημία, είτε Ουκρανία» η κρίση μπορεί να παίρνει χίλια ονόματα αλλά «η κρίση είναι μία». Κι εννοούμε ότι δεκαετίες τώρα η καπιταλιστική κρίση μαίνεται, τα αφεντικά μας ξερνάνε πειθαρχία κι υποτίμηση εντός των συνόρων και βγάζουν πολεμικές ιαχές εκτός κι αυτή τους την διπλή στρατηγική είναι που τρώμε καθημερινά στη μάπα, όχι μια σειρά από ατυχή κι ασύνδετα γεγονότα. Κρατάμε ένα πανό που λέει ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε καμία θυσία για τ’ αφεντικά. Κι εννοούμε ότι το έχουμε πάρει για τα καλά χαμπάρι ότι αυτή η διπλή στρατηγική πρόκειται να περάσει από πάνω μας σαν οδοστρωτήρας, το νιώθουμε ήδη στα βενζινάδικα και στα σούπερμαρκετ, το διαισθανόμαστε απ’ τον τρόπο που περιγράφουν οι κρατικοί ρουφιάνοι το μέλλον, γεμάτο ελλείψεις και στερήσεις «για το καλό της πατρίδας». Και δεν ψηνόμαστε.
Γινόμαστε ένα με καμιά-δυο απ’ τις μαυροφορεμένες παρέες. Μοιράζουμε προκηρύξεις κι ανταλλάζουμε φιλικά βλέμματα μ’ όσους κι όσες δουλεύουν στα μαγαζιά. Ακούμε τα ενθαρρυντικά κορναρίσματα των ντελιβεράδων. Και ξέρουμε: είναι κι άλλοι που δεν ψήνονται. Είναι κι άλλες που μοιράζονται το δικό μας μίσος. Είναι πολλοί και πολλές που το νιώθουν στο πετσί τους ότι έρχονται δύσκολοι καιροί. Έχουν τις ίδιες φάτσες, σαν τις δικές μας, αναζητούν τις ίδιες απαντήσεις, όπως αυτές που προσπαθούμε να δώσουμε κι εμείς, σε κάθε γωνιά της πόλης. Βγαίνουν έξω και με ψοφόκρυο, την στιγμή που οι κυριλέδες κάθονται σπίτι τους βαρώντας με χαρά προσοχή στις κρατικές εντολές, ακόμη κι αν αυτές πηγάζουν από μετεωρολόγους.
Το χιόνι συνεχίζει να πέφτει κομμάτια καθώς η διαδήλωση φτάνει στο τέλος της κι εξαφανίζεται τόσο απότομα όσο είχε εμφανιστεί, αφήνοντας την γειτονιά όπως ήταν λίγο πριν. Αλλα ποια νέκρα; Μια χαρά ζωντανή είναι η γειτονιά!