Η αστυνομία μας χαρτογραφεί και μας συλλαμβάνει. Τα μήντια θέτουν βαρύγδουπα ερωτήματα για την πάρτη μας και μας δείχνουν με το δάχτυλο. Οι καθηγητές κι οι κοινωνικοί λειτουργοί κι οι ψυχολόγοι μας βρίζουν μέρα-νύχτα. Οι ειδικοί καταρτίζουν έρευνες για το πώς θα το βουλώσουμε. Αλλά γιατί έχουν πέσει όλοι επάνω μας, συντονισμένα; Το πρόσχημα τους είναι η «εγκληματικότητα» που, όπως λένε, επιδεικνύουμε τελευταία. Στην πραγματικότητα η «εγκληματικότητα» είναι η κεντρική λέξη σε μια γλώσσα που έχουν επινοήσει οι ίδιοι. Διότι γνωρίζουν καλά ποιοι είμαστε. Είμαστε η πολυεθνική εργατική τάξη. Που σιχαίνεται τα αφεντικά και τις σκατοδουλειές τους. Που δεν συγκινείται ούτε λίγο με τις δακρύβρεχτες εθνικές αφηγήσεις. Που βλέπει το μέλλον της ζοφερό και στις καλές τις στιγμές αναρωτιέται αν θα μπορούσε να το αλλάξει. Γι' αυτό έχουν πέσει όλοι επάνω μας. Γι' αυτό μας λένε εγκληματίες. Γιατί πρέπει να πάμε στις σκατοδουλειές πειθαρχημένα, γιατί πρέπει να βαρέσουμε προσοχή στις εθνικές αφηγήσεις, γιατί δεν πρέπει ούτε στιγμή να μας περνάει απ' το μυαλό να κάνουμε κάτι για το ζοφερό μας μέλλον. Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει κι εμείς να βρεθούμε. Γιατί αν δεν το κάνουμε, όλοι αυτοί οι ρουφιάνοι θα περάσουν από πάνω μας.